Index 16-06-01 Amsterdam 17-06-01 Harare 18-06-01 Chinhoyi 19-06-01 Kariba 20-06-01 Bushcamp 21-06-01 Eclips 22-06-01 Vic Falls 23-06-01 Vic Falls 24-06-01 Vic Falls 25-06-01 Hwange 26-06-01 Hwange 27-06-01 Bulawayo 28-06-01 Matopos Park 29-06-01 Masvingo 30-06-01 Gweru 01-07-01 Gweru 02-07-01 Harare 03-07-01 Johannesburg 04-07-01 Amsterdam

Het is zaterdagmiddag. Ik heb m'n zus zo ver kunnen krijgen dat ze me wegbrengt naar Schiphol. Dit deel van de reis verloopt prima, Alleen wordt ze vlak voor schiphol geflitst.
Fijn weer is het ook niet. Het regent behoorlijk, maar dat zijn we hier wel gewend.

De beide besproken Lufthansa vluchten schijnen overboekt te zijn, of er is iets anders mee. We worden in elk geval omgeboekt naar een rechtstreekse lijnvlucht van de KLM. Wel zal deze vlucht, KL 593, pas later vanavond vertrekken.
Tijdens het omboeken is er dus nog ruim de tijd een kopje koffie te halen in het panoramarestaurant. Iets na zessen schuifel ik weer naar de incheckbalie om mijn boardingpassen voor Amsterdam en Johannesburg in orde te laten maken.
Hoewel de bagage wel degelijk met code HRE, voor Harare, gelabeld wordt, schijnt het zo te zijn dat ik mijn bagage zelf achter de douane van Johannesburg op moet komen halen, en daar opnieuw in moet checken.

Ik neem afscheid van m'n broertje en m'n zus, en begin aan een langdurige slentertocht door het winkelcentrum van Schiphol, gevolgd door een laatste Big Mac-menu. Het wordt tijd naar gate F9 te lopen, waar ik door het raam mijn toestel kan zien. De Boeing 747 met als naam 'City of Atlanta' zal vannacht mijn slaapplaats zijn.
Na een redelijk lange tijd mag ik naar een volgende wachtkamer lopen, achter de metaaldetector en het rontgenpoortje.

Een van de vreemdste nachten uit mijn leven volgt. Na behoorlijk wat vertraging (half uur, om een ander toestel aansluiting te geven op deze) zal het vliegtuig opstijgen. De route wordt uitgelegd (Over Frankfurt, Basel, Rome, Tripoli en Lusaka tot Johannesburg), en de 747 komt in beweging. De komende 10 uur breng ik door in, in mijn ogen, te krappe economy-class-stoelen. Slapen lukt niet, de TV kan me niet boeien, en ook de radiokanalen vallen wat tegen.
Gelukkig weten de stewardessen hoe je het gepeupel rustig houdt. Je wordt volgegooid met bier, en 's avonds krijg je nog fijn een glaasje Cointreau met ijs. Ook het eten was niet echt vies. Het goede humeur van de stewardessen maakt veel goed. In mijn geval W. Nieuwenhuizen, volgens het naambordje.
Nadeeltje voor mij; ik ben absoluut niet op de hoogte van de vliegtuigetiquette. Wat je met een zakje pinda's moet, snap ik nog. Ook andere dingen pak ik vol enthousiasme aan. Op een gegeven moment krijg ik met een servet een warm servetje aangereikt. Blijkt dus dat je daar je gezicht en polsen aan af moet vegen. Dat is tenminste wat anderen ermee doen.